25 listopada 1768 roku zmarł ks. Michał Lorencs, wielki czciciel Matki Bożej, budowniczy, dobroczyńca ubogich, fundator i niezapomniany proboszcz parafii we Frydmanie Ze względu na wielość dzieł, jakie po sobie pozostawił ten gorliwy kapłan, został nazwany zaszczytnym tytułem Magnificentissimus Fundator (najbardziej hojny). W ciągu siedemnastoletniej posługi w tutejszej parafii dokonał wręcz rewolucyjnych zmian, zarówno jeśli chodzi o wyposażenie kościoła i liczne fundacje, jak również życie duchowe parafian.
Ksiądz Michał Lorencs urodził się w 1702 r. w pobliskich Krempachach. Po studiach filozoficznych w Koszycach przeniósł się do Krakowa, gdzie odbył studia teologiczne zakończone w 1725 roku świeceniami kapłańskimi. W diecezji spiskiej pracował od 1736 roku, najpierw pełniąc obowiązki duszpasterskie w Niedzicy, a od 1751 proboszcza parafii we Frydmanie. Z długiej listy jego zasług warto wymienić te, które na stałe, w sposób wyjątkowo piękny zaznaczyły się w historii i wpłynęły na religijny rozwój mieszkańców Frydmana. Przede wszystkim jego staraniem w latach 1751 – 1757 dokonano gruntownego remontu wnętrza kościoła, w wyniku którego nadano świątyni nowego blasku. To wtedy powstało jednolite wyposażenie w stylu barokowym, takie, jakie możemy oglądać dzisiaj.
Proboszcz wykazał się dbałością o pogłębianie praktyk religijnych i rozwój życia duchowego parafian, głównie przez zainicjowanie kultu Matki Bożej Szkaplerznej. Wyposażając jeden z ołtarzy w Jej wizerunek oraz zakładając Bractwo Szkaplerzne, przyczynił się do szybkiego rozwoju tego kultu i ruchu odpustowo – pielgrzymkowego. Sprowadził liczne relikwie, potwierdzone urzędowo w 1760 roku. Zainicjował godzinki śpiewane w języku polskim. Ponadto za probostwa ks. Lorenca kościół wzbogacono o piękne barokowe feretrony, liczne naczynia i szaty liturgiczne. Wzniesiono mur okalający cmentarz przykościelny wraz z bramkami i dzwonnicą oraz sprawiono dwa nowe dzwony i sygnaturkę.
W latach 1760-62 z jego inicjatywy została wybudowana kapliczka św. Floriana, a kaplicy Nawiedzenia NMP zapewnił odpust na święto MB 2 lipca. Przed 1759 r. pomógł też baronowi Mednyanszky’emu w urządzeniu kaplicy św. Józefa w kasztelu. W trosce o najbiedniejszych ufundował szpital dla ubogich pod nazwą „Ku czci Ran Zbawiciela”. Wiele z tych inicjatyw finansował i uposażał własnym kosztem. Jego największym osiągnięciem była budowa ośmiobocznej kaplicy ku czci Matki Bożej Karmelitańskiej, ukończonej w 1764 roku. Kaplica służąca przede wszystkim w czasie odpustów ku czci MB Szkaplerznej, po czterech latach istnienia stała się miejscem pochówku skromnego Kapłana, który nie uczczony nagrobkiem ani tablicą inskrypcyjną spoczął pod posadzką pomiędzy wejściem z kościoła a dwustronnym ołtarzem.
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie…
Józefa Żołądek
.